Nga Petraq Kote & Fran Ukcama
Dyzet e tetë tekstet e veçuara që përbëjnë lëndën poetike të makrotekstit “Shtëpia e Qenies” thurin fuqishëm strukturën e së tërës kuptimologjike, të diskursit ku nejet tij frymon ekzistencializmi i tejkaluar i europerëndimit, ku brenda ekzistencializmit gjallon realizmi i ashpër i pashpirt i jetës shqiptare, me zë shoqëror zërin e Safos së dhimbjes, ku filozofia qoft klasikisht, qoft modernisht formëson vargjet e këngës së saj.
Ndjesia, pëlqesa (e bukur) ajo që në fund të fundit mat masën e artit në një poezi apo në një shumësi poezish e që është një mas e saktë e bukurisë së brendshme të poezisë, poezive, nuk vokaloi, “wow”, kur lexoi “Shtëpia e Qenies”, vëllim poetik, Petrit Nika, 2013 botimet “Ymeraj”, Fier i cili erdhi si një porosi specifike (mesazh) për lexuesit shqiptarë! Ishte i paraprirë mendimi im. Dhe vërtetë nuk u tradhëtova prej paraprirjes mendimore deduktive. Në fund të fundit poeti dhe prozatori Nika, ka vite që krijon për letërsinë e shquar artistike shqiptare duke munduar Sizifin e vetë të ngjitë olimpin, por, olimpasit e pashpirtë të olimpit shqiptar nuk ia njohin, nuk ia parnojnë, ia rrëzojnë “ngarkesën” mesa duket dhe bashkë me ngarkesën edhe Sizifin. Kështu ndodh përjetë edhe me nja katër a pesë poetë të artit poetik fierak të cilët udhëtojnë nëpër këtë Shqipëri letrare me Nikën…
E dija, ai, do të ishte në shtëpinë e vetë të qënies, të qenies së
klasit të lartë të qënies… të klasit të krijimit.
Dija ime, po, klithi “Wow!” Klithi se pa aty një leksikostilistikë, një
fonostilistikë, një morfostilistikë, një sintaksostilistikë , semantostilistikë
të tejkaluar të kodit tonë të shenjtë, gjuhës shqipe. Pa aty një sistem të tërë
figurash mendimi, diksioni, ndërtimi, të fjalëve. Në fund të fundit ky marzh
ligjërimi e retorike, kjo strukturë e poetikë u gjegjet poetëve të
bashkëkohorsisë. Nika kësaj prurje poetike ka paradoksuar me bagazhin e tij
gjuhësor, me talentin e tij filologjik një siguri të admirueshme të brezit të
vetë. Dyzet e tetë tekstet e veçuara që përbëjnë lëndën poetike të makrotekstit
“Shtëpia e Qenies” thurin fuqishëm strukturën e së tërës kuptimologjike, të
diskursit ku nejet tij frymon ekzistencializmi i tejkaluar i europerëndimit, ku
brenda ekzistencializmit gjallon realizmi i ashpër i pashpirt i jetës
shqiptare, me zë shoqëror zërin e Safos së dhimbjes, ku filozofia qoft
klasikisht, qoft modernisht formëson vargjet e këngës së sajë.
Mbizotëron në këtë prurje poetike lirika filozofike, lirika e peizazhit,
lirika sociale. Parësinë e figuracionit e ka metafora si figurë e fjalëve,
aliteracioni figurë e diksionit, ndjek oksimoronia, figurë e mendimit, dhe
inversioni figurë e ndërtimit.
Padashur të hyjmë thell në studimin e makrotekstit “Shtëpia e Qenies” të
autorit Petrit Nika, mund të themi: …kur poeti “tejkalon vetveten” krijuese siç
ndodh të konstatojmë gjuhësisht, filologjikisht për gjat studimeve tekstuale,
ai nuk ka bërë gjë tjetër veçse shihet i hyrë ndjesisht në misticizëm dhe
operon me talentin e vetë, pikërisht, ajo është poezia artistike, ajo është
proza. Kjo gjasë ka ndodhur tashmë me poetin Nika.
Burimi: http://alb365.com/shtepia-e-qenies-poezi-petrit-nika/
No comments:
Post a Comment